Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών κ. Ιερώνυμος: ‘’Η πίστη της Νικαίας’’ διασφαλίζει την πίστη ως κοινή εμπειρία και ομολογία (Αρχείο pdf Εισηγήσεως του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών)

Στη Συνεδρία της Εκτάκτου Πανηγυρικής Σύγκλησης της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος με αφορμή  την Επέτειο της συμπληρώσεως των 1700 Ετών από τη Σύγκληση της Α’ Οικουμενικής Συνόδου, ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμος, στη σύντομη Προσφώνησή του, ανέφερε αρχικά ότι ήδη από την Αποστολική Περίοδο η Θεολογική και Δογματική Ενότητα της Εκκλησίας του Χριστού και η Ρύθμιση διαφόρων Ζητημάτων Εσωτερικής Σιακυβέρνησης και Σιοίκησής Της υπήρξαν θεμελιώδεις στόχοι της Εκκλησιαστικής ζωής.

Η αναγκαιότητα επίτευξης αυτών των δύο στόχων κατέστη ιδιαιτέρως επιτακτική κατά τον Δ’ Αιώνα, όταν έπαυσαν οι Αντιχριστιανικοί Διωγμοί από μέρους του Ρωμαϊκού Κράτους και των Εθνικών και κατέστη η Εκκλησία «Ανεκτή Θρησκεία». Εντός αυτού του νέου ιστορικού πλαισίου Συνεκλήθη και η περίφημη Σύνοδος της Νικαίας το 325, η οποία συνιστά «ορόσημο» τόσο για τη Δογματική Διδασκαλία της Εκκλησίας όσο και για τη Ρύθμιση διαφόρων Ζητημάτων Διοικητικής Φύσεως.

Ο Μακαριώτατος χαρακτήρισε ως ακλόνητο Στύλο της Πίστεως της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας των Ορθοδόξων την Θεολογική Αλήθεια του Ομοουσίου των Τριών Προσώπων της Αγίας Τριάδος, η οποία αποτυπώθηκε από τους Πατέρες της Συνόδου στο Σύμβολο της Πίστεως. Η αλήθεια αυτή είναι πάντοτε επίκαιρη εξ επόψεως Θεολογικής, ιδιαιτέρως σήμερα, ενώπιον παλαιότερων και Νεώτερων Αρειανικών και Αρειανιζουσών Αιρέσεων (Μορμόνων, Ιεχωβάδων, Αθεϊστών κ.ά.) και Θεολογικών προσεγγίσεων που προέρχονται από τη Δύση, οι οποίες επιχειρούν με διάφορους τρόπους να εισχωρήσουν εντός της Ορθοδόξου Θεολογίας και να Διαταράξουν τη Θεολογική Της Αλήθεια και την Τριαδολογική Της κατανόηση και ομολογία. Επίσης υπήρξε σημαντικό και το καθόλου κανονικό έργο της Συνόδου, ενώ ο καθορισμός του Πασχάλιου Κανόνα αποτελεί ανεκτίμητο θησαυρό για τους Χριστιανούς.

Κλείνοντας την Προσφώνησή του ο Μακαριώτατος υπογράμμισε: «Η 1700ή Επέτειος μάς υπενθυμίζει τα αρχέτυπα, τις παραδοχές της Εκκλησίας και τον Διηνεκή Αγώνα της Ορθοδοξίας κατά των Διαστρεβλώσεων, παρανοήσεων, Αποκλίσεων. Η Σύνοδος αποτελεί λοιπόν Μείζον Εκκλησιαστικό ανάχωμα έναντι των Πλανών της Αιρέσεως. Σε καιρούς Κρίσεως, σχετικισμού και Πολιτισμικής ανατροπής ‘’η Πίστη της Νικαίας’’ διασφαλίζει την πίστη ως κοινή εμπειρία και ομολογία, προφυλάσσοντας την Εκκλησία από την αυθαιρεσία της ατομικότητας ή των περιστασιακών ιδεολογικών και άλλων ρευμάτων. Η ‘’πίστη της Νικαίας’’ δεν αποτελεί, λοιπόν, Μνημείο του παρελθόντος, αλλά πρότυπο παρόντος και μέλλοντος».