- Επιμέλεια Σβετλάνα Λεβίτσκι
Ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας κ.κ. Ιωάννης σε Συνέντευξή του στην Εφημερίδα «Shqiptarja» αναφέρθηκε στον Μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Αλβανίας κυρό Αναστάσιο, στις πνευματικές ανάγκες των νέων, στο τι ζητά ένας πιστός από την Εκκλησία, στην αύξηση της φιλανθρωπικής δράσης από τοπικούς παράγοντες, στον ρόλο της Εκκλησίας να ενώνει καθώς και στην αναγκαιότητα της συμφιλίωσης μεταξύ των λαών των Βαλκανίων. «Η ενότητα, όχι η ομοιομορφία, είναι αυτό που ενώνει την ανθρωπότητα», τόνισε μεταξύ άλλων.
«Η εκδημία του Αρχιεπισκόπου κυρού Αναστασίου ήταν μια μεγάλη απώλεια»
Αναφερόμενος στην Εκδημία του Αρχιεπισκόπου Αλβανίας κυρού Αναστασίου και του Πάπα Φραγκίσκου, είπε: «Η εκδημία του Αρχιεπισκόπου κυρού Αναστασίου ήταν μια μεγάλη απώλεια για ολόκληρη την Ορθόδοξη Εκκλησία στην Αλβανία. Ο ρόλος του στην ανασυγκρότηση της Ορθόδοξης Εκκλησίας, τόσο σε υλική όσο και σε πνευματική υποδομή, ήταν απαράμιλλος. Αλλά, παρόλο που χάσαμε έναν σπουδαίο άνθρωπο, αποκτήσαμε μια ισχυρή φωνή ενώπιον του Θεού για την Εκκλησία μας. Ομοίως, η εκδημία του Πάπα Φραγκίσκου ήταν μια μεγάλη απώλεια για την Καθολική κοινότητα και η αποχώρηση σπουδαίων ανθρώπων είναι πάντα μια απώλεια για όλους. Ο Πάπας Φραγκίσκος συνέβαλε σημαντικά στη φροντίδα των φτωχών και των περιθωριοποιημένων, στον Διαθρησκευτικό Διάλογο και εκτίμησε ιδιαίτερα την αρμονία μεταξύ των θρησκευτικών κοινοτήτων στην Αλβανία. Το παράδειγμα των σπουδαίων ανθρώπων μάς βοηθά συνεχώς να βελτιωνόμαστε πνευματικά».
Οι πνευματικές ανάγκες των Νέων
Στη συνέχεια μίλησε για τις πνευματικές ανάγκες των νέων: «Είναι αλήθεια ότι έχουμε πολλούς νέους πιστούς, και από την εμπειρία που είχα με νέους, βλέπω ότι αναζητούν πνευματική καθοδήγηση, για να προσανατολιστούν στον σύγχρονο κόσμο που είναι γεμάτο με διάφορες προκλήσεις. Πολλοί από αυτούς δεν ικανοποιούνται μόνο με τη βελτίωση της ζωής από υλικής πλευράς, αλλά αναζητούν και μια πνευματική διάσταση στη ζωή τους, γιατί για να είναι ολοκληρωμένος ένας άνθρωπος πρέπει να τρέφεται τόσο σωματικά όσο και πνευματικά. Ο άνθρωπος είναι ένα ψυχοσωματικό ον. Ένα μεγάλο σωματικό βάσανο μπορεί να φέρει πνευματική απελπισία. Μια πνευματική απελπισία μπορεί να προκαλέσει σωματική ασθένεια. […]. Ο άνθρωπος είναι επίσης ένα υπερβατικό ον. Αναζητά συνεχώς κάτι βαθύτερο. Είναι ένα ον με συνείδηση, που έχει έναν ανώτερο σκοπό στην ύπαρξή του. Βλέποντας τόσους πολλούς νέους σε αυτή την πνευματική αναζήτηση, νομίζω ότι υπάρχει χώρος για ελπίδα».
Απώτερος στόχος η ενότητα και όχι η ομοιομορφία
«Ο απώτερος στόχος της Εκκλησίας δεν είναι η ομοιομορφία, αλλά η ενότητα. Οι δικτατορίες πάντα στόχευαν στη δημιουργία ομοιομορφίας. Στη σημερινή εποχή, υπάρχει ο κίνδυνος ενός είδους πνευματικής ομοιομορφίας, μιας κουλτούρας που καταστρέφει τους ιδιαίτερους πολιτισμούς. Αυτό κάνει τον άνθρωπο να χάνει την ταυτότητά του. Κάθε άτομο δημιουργείται ξεχωριστό και η ταυτότητα κάθε ατόμου, κάθε έθνους και κάθε πολιτισμού πρέπει να διατηρηθεί. Η μοναδικότητα του καθενός μάς εμπλουτίζει και μας κάνει πιο ανθρώπινους. Η ενότητα, όχι η ομοιομορφία, είναι αυτό που ενώνει την ανθρωπότητα», τόνισε.
Η πνευματική κατάσταση των Αλβανών αυτά τα χρόνια
Ερωτηθείς για την πνευματική κατάσταση των Αλβανών αυτά τα χρόνια, υπογράμμισε: «Ζούμε σε μια δύσκολη εποχή, όπου ολόκληρος ο κόσμος μαστίζεται από μια οικονομική κρίση, που προκαλείται από την απληστία των ανθρώπων και την ανευθυνότητα των ηγετών. Ακόμα και στον πυρήνα της, η κρίση είναι ηθική και δεοντολογική. Η απληστία για πλούτο δηλητηριάζει τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων και οι τρόποι πλουτισμού, που διαστρεβλώνουν τη δικαιοσύνη και καταδικάζουν την έντιμη εργασία, καταστρέφουν την κοινωνία[…]. Υπάρχουν πολλές συγκρούσεις, πόλεμοι, φτώχεια, αδικία και έλλειψη ειρήνης στον κόσμο. Οι κοινωνικοοικονομικές δομές που κρατούν τους ανθρώπους στη φτώχεια είναι άδικες και απαιτούν βελτίωση. Αλλά η βελτίωση δεν μπορεί να συμβεί αν δεν υπάρχει μια πνευματική ζωή που δημιουργεί και διατηρεί ηθικές αξίες, χωρίς τις οποίες ούτε οι κοινωνικοοικονομικές δομές δεν μπορούν να βελτιωθούν».
Φιλανθρωπική δράση
«Αξίζει συγχαρητήρια η αύξηση του ενδιαφέροντος των πιστών για τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη. Στην Κορυτσά έχουμε μια καντίνα, η οποία λειτουργεί εδώ και 27 χρόνια, όπου προσπαθούμε να παρέχουμε φαγητό σε πολλούς ανθρώπους που έχουν ανάγκη. Τα πρώτα χρόνια, το φαγητό γι’ αυτούς παρεχόταν κυρίως από βοήθεια που προερχόταν από το εξωτερικό. Ενώ τα τελευταία δέκα χρόνια από τοπικές πηγές. Πολλοί απλοί πιστοί, μαθητές κ.λπ., συνεισφέρουν για να βοηθήσουν όσους δεν έχουν τίποτα. Βλέπω επίσης μια αύξηση από ορισμένους τοπικούς ευεργέτες. Το βλέπω αυτό και στα Τίρανα και σε αρκετές άλλες πόλεις της χώρας μας. Αυτό με χαροποιεί, γιατί όλοι πρέπει να είμαστε ευαίσθητοι απέναντι σε όσους έχουν ανάγκη. Είναι αδελφοί και αδελφές μας. Επίσης, από την εμπειρία μου, έχω παρατηρήσει ότι πιο σημαντικό από το φαγητό είναι η διατήρηση της αξιοπρέπειάς τους. Οι δωρεές πρέπει πάντα να γίνονται με σεβασμό και αγάπη, χωρίς να θίγεται η αξιοπρέπεια κανενός», επεσήμανε.
Τι ζητά ένας πιστός σήμερα από την Εκκλησία;
Στην ερώτηση του πώς είναι ένας Αλβανός Ορθόδοξος πιστός σήμερα και τι ζητά από την Εκκλησία, ο Μακαριώτατος τόνισε: «Παρόλο που κάθε χώρα έχει τις δικές της ιδιαιτερότητες, ακόμη και στη χώρα μας ένας πιστός, όπως κάθε άνθρωπος στον κόσμο, αντιμετωπίζει τα προβλήματα της εποχής. Ένας Ορθόδοξος πιστός σήμερα αναζητά απαντήσεις στη σύγχρονη ζωή υπό το φως της αρχαίας παράδοσης. Οι άνθρωποι έχουν ερωτήματα και νομίζω ότι το κύριο ερώτημα είναι: Ποιος είναι ο σκοπός της ύπαρξης; Δυστυχώς, ζούμε σήμερα σε μια εποχή που ο άνθρωπος έχει χάσει την έννοια του αληθινού σκοπού της ύπαρξης, κάνοντας χιλιάδες ασήμαντα πράγματα σκοπούς του. Από όλους τους πολιτισμούς που υπήρξαν στην παγκόσμια ιστορία, μόνο ο σημερινός δεν έχει πλέον απάντηση στο βασικό ερώτημα της ζωής. Οι προηγούμενοι πολιτισμοί σε διαφορετικές μορφές απάντησαν σε αυτό το ερώτημα. Διαμορφώθηκαν ακόμη και από τον τρόπο που το απάντησαν. Ενώ σήμερα βρισκόμαστε αντιμέτωποι με ένα συγκλονιστικό γεγονός. Μην έχοντας απάντηση σε αυτό το ερώτημα, η ζωή μας διαστρεβλώνεται και, διαστρεβλωμένη, παραλύεται και, αν δεν θέτουμε πλέον ερωτήσεις, σημαίνει ότι χάνουμε την ανθρώπινη φύση μας, την ουσία αυτού που κάνει έναν άνθρωπο άνθρωπο».
«Η εκκλησία θα πρέπει να είναι ένας χώρος όπου μπορούν να βρουν αυτό που ψάχνουν. Γι’ αυτό προσπαθήσαμε, μέσω προγραμμάτων για νέους, καλοκαιρινών κατασκηνώσεων, ομάδων μελέτης της Αγίας Γραφής, κατήχησης, κηρυγμάτων και θρησκευτικής λογοτεχνίας, καθώς και καλλιτεχνικών και πολιτιστικών δραστηριοτήτων, να διαδώσουμε πνευματικές αξίες, οι οποίες, πιστεύω, θα φωτίσουν το ταξίδι της ζωής τους για να βρουν αυτό που αναζητούν. Η πνευματική διαμόρφωση είναι μια συνεχής διαδικασία, η οποία εμπλουτίζει την ψυχή και δίνει διαύγεια στο μυαλό, διαλύοντας την ομίχλη της διαστροφής», συμπλήρωσε.
Ειρηνική συνύπαρξη στα Βαλκάνια
Τέλος ο Μακαριώτατος στην ερώτηση του πώς μπορούμε να συνυπάρξουμε στα Βαλκάνια όταν ορισμένα σημαντικά ζητήματα είναι ακόμα ανοιχτά, δήλωσε: «Τα Βαλκάνια έχουν μια πολύ δύσκολη ιστορία, με συνεχείς εισβολές και αδιάκοπους πολέμους. Αναμφίβολα, αυτό έχει δημιουργήσει εχθρότητα μεταξύ των λαών των Βαλκανίων και είναι κατανοητό ότι είμαστε πάντα καχύποπτοι, τόσο απέναντι στους γείτονές μας όσο και μεταξύ μας. Μια εχθρότητα αιώνων δεν ξεπερνιέται εύκολα. Ο εγωισμός και οι πολιτικές που καθοδηγούνται από τον ακραίο εθνικισμό έχουν δημιουργήσει μεγάλη ένταση μεταξύ των λαών. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να αλλάξουμε αυτήν την κατάσταση. Πιστεύω ότι τώρα είναι η ώρα όλοι οι λαοί των Βαλκανίων να συνεργαστούν μεταξύ τους. Εάν γίνουν αποδεκτά τα λάθη που έχουν γίνει σε όλη την ιστορία, η συμφιλίωση μπορεί να έρθει πιο γρήγορα. Η συμφιλίωση σε όλα τα Βαλκάνια θα βοηθούσε ολόκληρη την περιοχή. Σε παγκόσμια κλίμακα, τα Βαλκάνια είναι μια μικρή χώρα. Ο πληθυσμός τους σε σύγκριση με τον κόσμο είναι μικρός. Όντας διαιρεμένοι και κατακερματισμένοι, μπορούμε όλοι να παραμείνουμε μικροί, φτωχοί και χωρίς μεγάλη ανάπτυξη. Πρέπει να επιδιωχθεί η συνεργασία από όλους.
Είναι καθήκον των ελίτ των βαλκανικών χωρών να εργάζονται για το καλύτερο, για τη συνεργασία και την ειρήνη. Όντας σε ειρήνη, συνεργασία και κατανόηση μεταξύ τους, υπάρχουν πολλές δυνατότητες για τις χώρες μας να αναπτυχθούν ακόμη περισσότερο. Είναι γνωστό εδώ και καιρό ότι στον παγκόσμιο ανταγωνισμό, ακόμη και για χώρες με 50-60 εκατομμύρια κατοίκους, είναι ήδη δύσκολο. Είμαστε μικροί λαοί σε αριθμό, αν και με πλούσια ιστορία και πολιτισμό. Είναι απαραίτητο να προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε πολύ καλές σχέσεις μεταξύ μας, διατηρώντας παράλληλα την εθνική ταυτότητα, αλλά όντας ανοιχτοί στον κόσμο και σε θετικές συνεισφορές. Η απομόνωση και η σκέψη ότι μπορούμε να είμαστε αυτάρκεις, σε έναν ολοένα και πιο διασυνδεδεμένο κόσμο, μπορεί να αποτελέσει μεγάλο κίνδυνο για όλους μας. Προσεύχομαι και ελπίζω η πολύπαθη χώρα μας να έχει ειρήνη και πρόοδο, και ο Θεός να την ευλογήσει και να την φωτίσει!».
Ολόκληρη η Συνέντευξη στα Αλβανικά ΕΔΩ
Αφήστε το σχόλιο σας