Του Πανοσιολογιωτάτου Αρχιμανδρίτου πατρός Μακαρίου Τσιμέρη
11 Μαΐου εορτάσαμε την ιερή μνήμη των Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου, των Ισαποστόλων και Φωτιστών των Σλάβων, στον φερώνυμο περικαλλή Ιερό Ναό της Θεσσαλονίκης.
Σε αυτόν που εκδαπάνησε μέρος της ζωής του ως Προϊστάμενος του Ναού ο μακαριστός Μητροπολίτης Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης κυρός Ιωάννης (Τασιάς) και δικαίως η αναφορά του Παναγιωτάτου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ. Φιλοθέου για την προσφορά και τις κοπιώδεις προσπάθειες του.
Με αφορμή και την 16η Μαΐου, μνήμη των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας μας, κατά την οποία ο Αρχιμανδρίτης π. Ιωάννης Τασιάς έλαβε τον τρίτο βαθμό της Ιερωσύνης στον περίβλεπτο Ιερό Ναό του Πολιούχου της Θεσσαλονίκης Αγίου Δημητρίου του Μυροβλύτου, η μνήμη του ζωντανεύει και πάλι στις καρδιές μας και αναζητούμε την μορφή του και την πατρική και αδελφική του αγκάλη.
Πληθωρικός, εξωστρεφής, δυναμικός και πολύ αγαπητός ο πολυσέβαστος Γέροντας Ιωάννης, άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα του και στην Αποστολική Μητρόπολη των Θεσσαλονικέων, την οποία υπηρέτησε ως Πρωτοσύγκελλος επί πολλά έτη, και στην Ιερά Μητρόπολη Λαγκαδά ως Επίσκοπος και Μητροπολίτης, την οποία του εμπιστεύθηκε η Εκκλησία και εποίμανε για δέκα περίπου έτη!
Και είναι αυτή η αγάπη και η ευγνωμοσύνη που μας δημιουργεί ανθρωπίνως ένα κενό που άφησε στις καρδιές όλων όσων υπηρέτησε, ποίμαινε, καθοδήγησε και ευεργέτησε, όπως εκείνο μοναδικά γνώριζε και έπραττε.
Γιατί η καρδιά του ήταν όντως μεγάλη, η αγάπη για τον Χριστό και τους ανθρώπους μεγαλύτερη, και γνώριζε να διαδραματίζει τον ρόλο του πατέρα, του αδελφού και του φίλου.
Λείπει λοιπόν ο αγαπητός παπά – Γιάννης, όπως τον γνώριζαν οι περισσότεροι, και μας παρηγορεί από την ουράνια πολιτεία στην οποία ευρίσκεται και από το κερί της μνήμης που του ανάβουμε συχνά – πυκνά μαζί με την μνημόνευση του ονόματός του σε κάθε Θεία Λειτουργία.
Ευεργετημένος και ‘γω από τον Μακαριστό, πολλά είναι αυτά που ενθυμούμαι από την συναναστροφή μαζί του, από τότε που βρέθηκαν κοντά του στα πρώτα χρόνια της νιότης μου, στον Προσκυνηματικό Ναό του Αγίου Δημητρίου, που μας έμαθε τη λειτουργική ζωή, που μας κατήχησε εν Κυρίω!
Άλλωστε ο ίδιος έδωσε τη συμμαρτυρία του για να εισέλθω αναξίως στην Ιερωσύνη και άνοιξε το δρόμο μου προς την διακονία του Θεού και του ευλογημένου Λαού Του.
Φιλάνθρωπος, δοτικός, χαρισματικός και ακούραστος εργάτης στον Αμπελώνα του Κυρίου άφησε πλούσια παρακαταθήκη και οι καρποί της διακονίας του θα μας θυμίζουν για πάντα το μέγεθος της αγάπης του για τον άνθρωπο, εφαρμόζοντας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το «Αγαπάτε Αλλήλους»!
Κι όλα αυτά με την απαράμιλλη σεμνότητά του και παράλληλα με τη χαρακτηριστική δυναμικότητά του καθώς και με την ταπεινοφροσύνη του αληθινού Διακόνου της Χριστιανικής Θρησκείας.
Άλλωστε γνώριζε ότι: «τα αδύνατα παρά τοις ανθρώποις, δυνατά εστί παρά του Θεού»!
Κλείνοντας, εκφράζω υικώς, για ακόμα μία φορά, την ευγνωμοσύνη μου προς τον Μακαριστό Γέροντα Ιωάννη για τις ευεργεσίες του προς την αναξιότητά μου. Για την πατρική του αγκάλη, για το λιμάνι ασφαλείας που αποτέλεσε για εμέ, και όχι μόνο!
Είμαι βέβαιος ότι μας ευλογεί από ψηλά και μας σκέπει με τις προσευχές του.
Είθε να πρεσβεύει υπέρ όλων ημών!
Να ‘χουμε την ευχή του!
Αιωνία του η μνήμη
*Ο π. Μακάριος είναι Προϊστάμενος του Ιερού Ναού Αγίου Φωτίου του Μεγάλου Θεσσαλονίκης
Greek
Αφήστε το σχόλιο σας